نوروزانه؛ بهار زیبا و تحول جان

همانطور که طبیعت انسان تغییر می کند ، خداوند نیز از خدا می خواهد که روح خود را به بهترین شکل تغییر دهد. اما اگر طبیعت در نقطه اعتدال بهار و بهار تغییر کند ، روح انسان می تواند هر لحظه به ذات الهی برگردد و بهار شود.

فطرت الهی
زیبایی دوستی ، عبادت و مهربانی ذات الهی است که در بدن هر انسانی وجود دارد. غرایز اکتسابی نیستند بلکه ذاتی هستند و روح انسان بر آنها است و البته رشد و تنوع انسانی نیز امکان پذیر است. هر آنچه از بدو تولد می آید روح را آرام می کند. به عبارت دیگر ، روح با کارهای طبیعی سیراب و زنده می شود.

زیبایی دوستی
اگر زیبایی دوستی ذاتی است ، چنین است؛ و خداوند بزرگ منشأ زیبایی مطلق و زیبایی مطلق است؛ هر زیبایی “وجد” را به روح وارد می کند. وجد ، بیداری روح برای نعوظ و لذت درونی است. این لذت را می توان به “بهجت” تعبیر کرد که نوعی اعتماد به نفس و آرامش درونی است.
نشئه روح با توجه به مسائل و موقعیتهایی که ماهیت روح درگیر است ، امکان پذیر می شود. و این شرایط ، موقعیت ها و رفتارهایی است که مطابق با طبیعت زیبایی شناختی دوستی است. یعنی زیبایی ها برای روح جاذبه ایجاد می کنند.
البته گاهی اوقات درخشش جایگزین زیبایی اصلی می شود. در عین حال ، توانایی متمایز بین زیبایی طبیعی و عظمت بهجت در واقع یک “هنر” است و به جای اصل خوشبختی به تنهایی ، باید مراقبت شود که پوسته خوشبختی روی کام ما نماند. روی کام و زندگی نمی کند.
استراحت در افق ها و روحیات ، قدم زدن و تماشای طبیعت زیبا ، آراستن کلمات ، دعا ، عبادت ، زمزمه درباره منشأ وجود ، درک سحر ، تزئین در رفتار ، دوست داشتن ، دوست داشتن ، مهربان ، مهربان ، آراستن موجودات زنده و زینت صدها موجود زیبایی رفتار دیگری مشاهده شده این یکی از مصادیق مراجعه به طبیعت زیبایی است و امکانی برای لذت روح است.
بنابراین ، تکامل زندگی از طریق دو رفتار صورت می گیرد؛ “بازگشت” و “مراقبت”. به ذات الهی برگردید و به آن علاقه مند شوید.