به یک موضوع چندبار می‌توان خندید؟

Dynamite این روزها در راس گیشه است و بالاترین فروش سال را دارد. با این وجود این فیلم شبیه آثار بی شمار سینمایی سالهای اخیر است که با جلب توجه به درگیری بین دین و افراد غیرمذهبی سعی در خنداندن مخاطب دارد.

شباهت هایی با حتی بازیگران داستان و فیلمنامه. به عنوان مثال ، احمد مهرانفر در کاتیوشا این تقابل طبیعت مذهبی و سکولار را در نقشی مخالف با بازی هادی حجازی فر به تصویر کشید. این یک کلیشه است که اخلاق با بی اخلاقی روبرو می شود یا افراد بسیار متدین با افراد بی دین و غیرمذهبی روبرو می شوند.

س isال این است که چرا این فیلم نامه ها که دقیقاً همانند یکدیگر هستند و فیلم هایی که هر کدام فقط نسخه متفاوتی از فیلم دیگر هستند ، فیلمبرداری ، فروش و هنوز هم فروش خوبی دارند؟

چند بار می توانید به یک موضوع بخندید؟

ساهین شجری کهن در پاسخ به این س ofال که چرا فیلمی که از نظر محتوا و شکل ظاهری حرف تازه ای نمی زند بازپخش بسیاری از فیلم های دیگر (به نام کمدی) برای فروش بسیار زیاد است:

جامعه ما جامعه ای متناقض و پراکنده است و از هر زاویه ای که به آن نگاه کنیم شکاف ها و شکاف های عمیقی را می بینیم که جامعه را به دو قسمت متضاد تقسیم می کند. شکاف بین مذهبی و غیرمذهبی ، بین سیاسی و غیر سیاسی ، بین فقیر و غنی ، بین تجمل گرایی و عرفانی.

وی افزود: این شکاف ها ، شکاف های قومی ، عقیدتی ، فرهنگی ، وضعیت کمیک این دوگانگی ها را ایجاد می کند و مردم از دیدن این اختلاف روی صفحه یا در ادبیات خوشحال می شوند.

زیرا در این تضادها ، مردم بخشی را به عنوان نماینده خود می بینند و بخشی دیگر را کسانی می دانند که با یک جامعه موجود ، قشر یا بخشی از جامعه با زاویه مخالفت یا نمایندگی می کنند. اگرچه این تناقضات خود کمدی هستند ، اما اینکه این کمدی چقدر ارزشمند و عمیق است ، بحث دیگری است.

شجری کهن ادامه داد: در هر صورت این یک تناقض است که باعث ایجاد کمدی می شود؛ کلاسها و سمینارها می گویند که وضعیت کمیک نتیجه این تناقضات است. به عنوان مثال ، مسخره است که پیرزنی روی عصا راه می رود و ناگهان برای رقصیدن تلاش می کند ، اما انجام یک کار برای یک هنرمند خنده دار نیست. زیرا هیچ ابهام و تناقضی برای خندیدن وجود ندارد و خنده برای این وضعیت عجیب است.

یا اینکه مسخره باشد که یک شخص بسیار کوچک ، ضعیف و ضعیف می تواند با اذیت کردن گردنش کشته شود ، زیرا این ادعا به او نمی رسد و اینجا یک تناقض وجود دارد. این تضادهایی است که در جامعه ما وجود دارد و در سینمای کمدی ما منعکس می شود.

“دینامیت” ادامه “چهارچنگولو” است

وی با بیان اینکه وضعیت جنجالی سرگرم کننده است ، گفت: “موضوع این است که سینماهای تجاری از ابتدایی ترین فرمول ها برای خنده استفاده می کنند و مسئله اینجا تمرین است.” یعنی ، پاسخ دهندگان قبل درخواست می دهند ، و این تناقض بین افراط گرایان در هر دو طرف (افراطیون مذهبی و غیرم -من) در کشور دارای مجموعه ای از تناقضات ، تناقض و پوچی بسیار بزرگی است ، و بنابراین این چهل تکه پتو پر است از قطعات رنگارنگ و ناهمگن. دیگر گریه نکردیم و خندیدیم.

دینامیت ادامه همان نگاهی است که در چهار چانگولی وجود دارد. به ساده ترین و مستقیم ترین شکل ممکن ، مضحک است که ببینیم افراد در هر دو انتهای طیف به هم متصل شده و مجبور به زندگی مشترک هستند و این همزیستی مسخره است زیرا این امر ممکن و غیرممکن است.

وی در پاسخ به این سال که چرا چنین مکان هایی با وجود تکرار در بسیاری از تولیدات هنوز برای مخاطب خنده دار است ، توضیح داد: هنوز هم خنده دار است ، زیرا هنوز نشانه هایی از آن در جامعه وجود دارد.

این تضاد و دوگانگی ، که در دوران لیلی با من است ، بیشتر پنهان بود ، فاصله بین دو انتهای طیف کمتر بود ، اشتراکات و تناقضات و اختلافات بیشتر بود ، و شوخ طبعی ظریف تر و عمیق تر بود ، اما در آنجا مردم هستند دیگران همه چیز را انکار می کنند و آنها می گویند هیچ چیز وجود ندارد و شما باید خوشحال باشید.

شجری کهن خاطرنشان کرد: هرچه این دو انتهای طیف بیشتر پیدا شود ، اوضاع مسخره تر می شود ، وضعیت مسخره تر این است که جامعه ما راه دیگری برای واکنش به تناقضاتی که سالها شناخته و تجربه کرده نمی داند. .

در موارد دیگر ، ما همین هستیم و در جدی ترین شرایط سیاسی و بلایای اجتماعی ، در اینستاگرام شوخی و شوخی می کنیم ، می گذریم.

وی افزود: از آنجا که راه دیگری نمی دانیم و نمی توانیم مشکل را حل کنیم ، جرات تغییر نداریم ، بنابراین خود را می خندانیم و خود را تسکین می دهیم.

۵۸۵۸